DVD: I Saw The Devil
Het thema wraak zie je in allerlei films terug, maar lijkt in de Aziatische cinema toch oververtegenwoordigd. In deze lijn ligt ook in het Koreaanse I Saw The Devil (Akmareul Boatda).
Wanneer de zwangere vrouw van geheim agent Soo-hyeon op gruwelijke wijze wordt vermoord, zweert hij wraak. Zijn doel is niet alleen de moordenaar te vinden en te doden, maar om deze net zoveel te laten lijden als zijn slachtoffer tijdens haar laatste momenten. De moordenaar lijkt echter geen angst of pijn te kennen en laat zich niet zo gemakkelijk pakken.
Regisseur Jee-woon Kim (A Tale of Two Sisters, A Bittersweet Life) heeft al een flink aantal genres de revue laten passeren. Thema's die in veel van zijn films terug zijn te vinden gaan over moraliteit en de grens tussen goed en kwaad, vaak vergezeld van een stevige portie geweld. Met I Saw The Devil (originele titel: Akmareul Boatda) trekt hij deze lijn door: dit keer levert hij een thriller af met wraak als centrale thema.
Na de brute moord op zijn vrouw krijgt geheim agent Kim Soo-hyeon (Byung-hun Lee, onder andere te zien in G.I. Joe: The Rise of Cobra) twee maanden verlof. Met hulp van zijn stiefvader, die hoofdcommisaris is van zijn afdeling, benut hij deze tijd om de dader op te sporen. Zijn doel: de moordenaar net zoveel laten lijden als diens slachtoffers.
Terwijl Soo-hyeon mogelijke verdachten afranselt op zoek naar de juiste persoon, zien we de daadwerkelijke moordenaar rustig alweer een volgende slachtoffer oppikken. Wat precies de beweegreden is van deze Kyung-chul (gespeeld door Min-sik Choi, vooral bekend als de killer met de hamer in Oldboy) komen we pas later achter. Wat wel meteen duidelijk wordt, is dat hij geen enkele wroeging kent. Zonder een spier te vertrekken slaat hij de hersens van zijn slachtoffers in, om ze soms nog half levend in stukken te snijden.
Wanneer Soo-hyeon hem op het spoor komt, besluit hij zijn doelwit flink in elkaar te slaan maar wel in leven te laten. Stiekem verstopt hij een tracking bug in diens bewusteloze lichaam. Hiermee kan hij de moordenaar constant afluisteren en zien waar deze zich bevindt. Al snel blijkt dat hij met een regelrechte psychopaat te maken heeft: nog maar amper bijgekomen van zijn ernstige verwondingen heeft Kyung-chul alweer een volgend slachtoffer in het vizier. De geheim agent grijpt nogmaals in, maar hoe hard hij ook wordt toegetakeld, de moordenaar gaat onverschrokken door met zijn levensstijl. Tot hij op een bepaald moment ontdekt wie zijn achtervolger is en hoe deze hem steeds weet te vinden; dan begint het kat-en-muisspel pas écht.
De film bouwt zich heel rustigaan op. Van camerastandpunten die langzaamaan verhullen wie of wat we nu eigenlijk zien tot ontwikkelingen in het verhaal die pas laat aan bod komen, Kim heeft geen enkele haast. Dit zorgt in het begin voor een goede opbouw van het verhaal: je krijgt wat inzicht in wie precies wie is zonder direct van iedereen de motieven op een blaadje gepresenteerd te krijgen. Helaas werkt dit tempo af en toe ook in het nadeel van de film. Wanneer de moordenaar voor de zoveelste keer gruwelijk wordt afgetuigd vraag je je toch af wanneer hij het nu eens opgeeft. Als na de helft pas blijkt dat hij ook een handlanger heeft waar tot dan toe nog geen enkele keer naar is gerefereerd, en die ook vrij weinig nut lijkt te hebben voor de verdere verloop van het verhaal, rijst toch de vraag of het niet ook in iets minder dan twee uur en twintig minuten had gekund.
Ook de gewelddadige scènes waar de film vol mee zit beginnen sterk, maar schieten zo af en toe hun doel voorbij. Aan de acteerprestaties van de twee hoofdpersonen ligt dit absoluut niet. Vooral Choi zet als de kille, emotieloze moordenaar een geweldig sterke rol neer die meer dan eens doet denken aan Anthony Hopkins als Hannibal. Het probleem is alleen dat zowel de moordenaar als de wreker zó ver gaan in wat ze elkaar en anderen aandoen, en ze ongeacht hun verwondingen onverschrokken doorgaan, dat het het inlevingsvermogen van de meeste kijkers wel erg op de proef zal stellen. Waar een normaal persoon zich door een gebroken arm toch al aardig uit het veld zou laten slaan, vindt Kim het nodig in close-up een achillespees door te laten snijden om de ontvanger daarvan in de volgende scene (in verband, maar dan nog) alweer rond te laten strompelen en later zelfs weer te laten rennen.
Het is niet verbazingwekkend dat deze film veel wordt vergeleken met de Vengeance-trilogie van Chan-wook Park, waarvan Oldboy de bekendste is. Een Koreaanse film met wraak als thema, bruut geweld, bijzondere camerastandpunten en een acteur die in verschillende van deze films meespeelt; je kan er bijna niet omheen. Qua camerawerk en acteerprestaties doet deze film dan ook niet onder voor de Vengeance-films. Echter waar Park met zijn films (en nog het meest in Sympathy for Mr. Vengeance) letterlijk sympathie op weet te bouwen voor zowel wrekers als slachtoffers, heeft Kim hier voor zijn protagonist juist moeite mee.
Wat overblijft is een goede film met sterk acteerwerk, die helaas af en toe zijn doel voorbij schiet en welicht een half uurtje korter had gemogen. Ook blijft de kijker achter met een vraag die van Chan-wook Park had kunnen komen: hoe straf je iemand die geen pijn of angst lijkt te kennen, en schiet je er überhaupt iets mee op?
Extra's
Zoals eigenlijk standaard bij DVD-releases van films van Jee-woon Kim staan er op de DVD een making of en wat interviews met de cast, in dit geval Kim zelf, Min-sik Choi en Byung-hun Lee. Voor de sier zijn daar nog enkele trailers aan toegevoegd.
De making of geeft een leuk kijkje in de keuken, met hier en daar een grappenmakende Lee of een Choi die zijn fans plaagt, maar vooral een serieuze Kim die alles perfect in beeld wil krijgen. Leuk om nog even na te genieten en herinnerd te worden aan een paar goede scene's, maar met een krappe twintig minuten ook weer erg snel voorbij.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de interviews: er worden wat interessante dingen gezegd, vooral ook weer door de regisseur zelf, maar het is voorbij nog voordat je er lekker voor bent gaan zitten. Ook lijken de interviews met een goedkoop hand-held cameraatje even tussen opnames door te zijn geschoten, met als dieptepunt een stuk met Choi waarop constant een beekje op de achtergrond voor ruis zorgt.
Desalniettemin een leuke toevoeging aan een DVD die zelfs met alleen een film erop ook al gewoon een plekje in de kast zou hebben verdiend!
