Film: Animals United

Hoe krijg je een meer dan 60 jaar oud kinderverhaal in een nieuwe animatiefilm? De regisserende producenten Reinhard Klooss en Holger Tappe zijn er meer dan drie jaar mee bezig geweest. Wat zal dat worden, een animatiefilm die een keer niet van grote bedrijven zoals Disney en Dreamworks afkomstig is? Is Animals United een plezierige verrassing of een mislukking?

Animals United is geïnspireerd door het kinderverhaal Die Konferenz ter Tiere van Erich Kästner. In de film gaat stokstaartje Billy op zoek naar water voor zijn familie. Onderweg ontmoet hij allerlei andere dieren die ook dringend op zoek zijn naar water. Billy en zijn nieuwe vrienden ontdekken dat een gigantische dam het water tegenhoudt. Deze dam is gebouwd om een luxe vakantieverblijf voor mensen van energie te voorzien. Billy en de andere dieren moeten een manier zien te vinden om het water weer vrij te laten stromen.

Als je kijkt naar de vele vrolijke, kleurrijke personages in Animals United, dan zou je denken dat dit in ieder geval voor de kleine kinderen een leuke film is. Toch duurt de film volgens mij veel te lang en gebeurt er te weinig om de aandacht van de kinderen vast te kunnen houden. Ook voor volwassenen zal de film geen pretje zijn. De personages in de film zijn zeer clichématig; zo is er een vriendelijke, filosoferende leeuw, een flirtende haan met een Frans accent en een hyperactief stokstaartje. De dialogen tussen deze dieren zijn verschrikkelijk onzinnig en voorspelbaar. Het lijkt erop alsof de dieren onzin praten om de tijd te vullen zodat het publiek de mooie plaatjes kan bekijken. Klooss en Holger zijn er duidelijk vanuit gegaan dat de onzinnigheid in de dialogen als humor kan worden geïnterpreteerd. De film bevat tevens veel flauwe kinderachtige humor, zoals een soort Tasmaanse duivel die stinkende scheten laat (compleet met groene wolken) waarvan de omstanders flauwvallen. Toch zal dit personage misschien nog het leukste zijn voor de kinderen, en zelfs voor de volwassenen.

Naast de humor is er ook veel ruimte om een serieuze boodschap naar buiten te brengen: de mens moet stoppen met het uitbuiten van de natuur. De film is zeer negatief over het menselijk ras. De mensen die naar klimaatconferenties gaan worden geportretteerd als vetzakken die alleen geïnteresseerd zijn in het buffet. Hiernaast is er nog een geldzuchtige eigenaar van een resort en een jager die met grof geschut op de dieren jaagt die het resort in gevaar brengen. De enige goedzak in het verhaal is een klein roodharig meisje dat haar geldzuchtige vader probeert te overtuigen dat hij slecht bezig is en hij de dieren met rust moet laten. De film is zeer prekerig, zonder dat het een constructieve oplossing biedt voor het probleem. Het lijkt meer op propaganda voor de allerkleinsten om ervoor te zorgen dat ze zich op latere leeftijd bij extreme natuurbeschermingsgroepen aansluiten. Toch zal de boodschap niet zoveel impact hebben op de kinderen. Er kan namelijk weinig met de personages meegeleefd worden en er gebeurt weinig emotioneels.

Enige emotie bij het publiek zou kunnen ontstaan door een speech van twee oude stervende schildpadden, maar deze is veel te lang en saai voor de kinderen en te simpel voor volwassenen. De kinderen kunnen ook niet lekker meezingen met de muziek, die erg slecht is in deze film. De gekozen liedjes, zoals de Amerikaanse 'Hokey Pokey', passen vaak niet bij de scènes en worden veel herhaald. De Nederlandse kinderen zullen de minder bekende Amerikaanse liedjes niet mee kunnen zingen. Ook kan er weinig positiefs gezegd worden over de muziek van David Newman (Ice Age). De stemmen van de Nederlandse versie zijn ook niet bijster goed. Vooral de stem van de hoofdpersonage Billy is veel te hoog en gaat op een gegeven moment op je zenuwen werken. Enig pluspuntje van de film is dat hij er wel mooi uitziet, met vele kleuren en mooi vormgegeven landschappen. Je ziet niet alleen het CGI landschap van Afrika, maar ook van onder andere Australië en de Noordpool. Ook is er redelijk goed gebruik gemaakt van 3D in sommige scènes.

Geen wonder dat veruit de meeste animatiefilms afkomstig zijn van grote Amerikaanse producenten zoals Dreamworks en Disney, zij weten tenminste hoe je een goede animatiefilm maakt. Er wordt wel eens gezegd dat bijna alle animatiefilms goed worden beoordeeld door critici, maar deze film is dan zeker uitzondering op deze regel. Animals United is alleen interessant voor de mooie, kleurrijke plaatjes. Maar die kan je natuurlijk ook bij elke andere (animatie)film met CGI zien. Ik zeg: overslaan.