Colombiana

Wanneer je als negenjarig meisje je ouders vermoord ziet worden, dan wil je natuurlijk wraak. Je voelt de pijn en boosheid diep in je ziel. Jammer genoeg slaagt de film er niet in dat over te brengen. Gelukkig hebben we Saldana nog.

Zoe Saldana kruipt voor Colombiana in de huid van Cataleya. Zij is een sluipmoordenaar met een duidelijk doel: Don Luis van kant maken. De film begint in de kinderjaren van Cataleya, wat meteen de origine van haar levenskeuze verduidelijkt. Ze is namelijk getuige van de moord op haar ouders op negenjarige leeftijd. De kralenketting stuitert nog net niet kraal voor kraal op de grond. Vlak voordat haar vader vermoord werd, gaf hij haar een SD-kaart. In 1992 welteverstaan, terwijl (de voorloper van) die dingen pas in 1997 voor het eerst op de markt kwamen. Dat tast de overtuigingskracht aan van Colombiana.

Die kaart dient als 'paspoort' die Cataleya moet inleveren bij de Amerikaanse ambassade, opdat ze in Noord-Amerika terecht komt en bij haar oom intrekt. Die laat haar op een onethische wijze kiezen tussen het leven op straat of naar school gaan en voorbereid sluipmoordenaartje spelen. Hij schiet een willekeurige man in zijn auto neer, waardoor die crasht en er chaos ontstaat op straat. Zij en haar oom lopen ongezien door, nadat de jonge Cayaleya gekozen had voor school. Omdat dit nogal vreemd overkomt, is het ook niet bevorderlijk voor de geloofwaardigheid. Vervolgens springt de film vijftien jaar vooruit en heeft ze 22 moorden op haar naam staan, een eigen tag waarmee ze haar slachtoffers beklad en de CIA op haar nek.

De CIA heeft geen enkel spoor van haar, totdat de postbode – van alle slimme politieagenten die bij de CIA werken – toevallig op het beeldscherm van de rechercheur kijkt zegt dat de tekening op de lichamen de orchideeënbloem cattleya is. Weer zoiets waarvan je denkt dat het creatiever kan. Dan vallen opeens alle puzzelstukjes op hun plek en heeft hij Cataleya opgespoord. Het gaat allemaal dan erg snel, waardoor het lijkt dat er gaten in de film zitten. Door het goede camera- en magnifieke monteerwerk blijf je wel kijken hoe de zaak afgewikkeld wordt en hoe Cataleya op een uitdagende en sexy manier haar slachtoffers ombrengt, maar voor het verhaal hoef je niet naar de bios.

Dat is jammer, want aan de cast en hun acteerprestaties ligt het niet. Maar wanneer je als acteur te maken hebt met een slechte basis – in dit geval het script – dan kun je nog de sterren van de hemel acteren, een betere film wordt het daar niet van. Er zit veel meer in een personage als Cataleya dan eruit is gekomen. De emotie van haar verleden komt niet over, het film lijkt scènes te missen en over het algemeen stelt het verhaal weinig voor. Maar de moordscènes zijn supertof: het superlenige lichaam van Saldana in combinatie met acrobatische en dodelijke moves ziet er verdomd goed uit.