The Hunger Games

In 2008 kwam het boek The Hunger Games (Nederlandse titel: De Hongerspelen) uit van schrijfster Suzanne Collins. Het was het eerste deel uit een trilogie en werd meteen een groot succes. Het kreeg positieve recensies en schrijvers Stephanie Meyer (Twilight) en Stephen King waren dolenthousiast over de boeken. Uiteraard kon een film niet ontbreken en is nu het eerste deel verfilmd onder de logische titel The Hunger Games. Deel twee, Catching Fire, wordt in november 2013 verwacht.

Noord-Amerika bestaat niet meer en staat bekend als Panem, dat is verdeeld in twaalf districten. Panem wordt geregeerd vanuit Capitol en ieder jaar worden de Hunger Games georganiseerd. Uit ieder district wordt willekeurig een jongen en een meisje geselecteerd om mee te doen. De 24 jongeren worden in een gigantische arena gezet en maar één iemand kan daar levend vandaan komen. De rest van Panem wordt gedwongen om het spektakel live op televisie te volgen.

De 16-jarige Katniss Everdeen (Jennifer Lawrence, Winter's Bone) komt uit district 12, een van de armste districten. Als haar zusje Prim uit de loting naar voren komt, dient zij zich aan als vrijwillige deelnemer van The Hunger Games. Vanaf dat moment wil ze nog maar één ding en dat is winnen. Peeta (Josh Hutcherson, The Kids Are All Right), een man zonder enige gevechtsvaardigheden, zal haar vergezellen. Samen moeten ze het opnemen tegen veel sterkere en beter getrainde deelnemers.

De vergelijking met Harry Potter en Twilight is al snel gemaakt en dat is logisch. Alle drie de films/boeken hebben een brede doelgroep en het thema liefde is een (belangrijk) onderdeel daarin. Toch is het in The Hunger Games minder belangrijk en wordt de focus duidelijk gelegd op het introduceren van de Hongerspelen en de districten in combinatie met de actie zelf in de arena. Er wordt wel de tijd genomen om alles uit te leggen, want de daadwerkelijke Hongerspelen beginnen pas op de helft van de bijna tweeënhalf uur.

Dat de echte actie pas laat begint stoort geen enkel moment. Weliswaar is het tempo ietwat laag aan het begin van de film, het verveelt allerminst. Doordat de acteurs stuk voor stuk interessante personages neer zetten, blijft het boeiend. Vooral de bijrol van Woody Harrelson als de eerdere winnaar Haymitch is op komisch gebied een goede toevoeging. 

Een belangrijk aspect van een blockbuster is de (bombastische) muziek. In The Hunger Games is dat zeker niet anders en de soundtrack is grotendeels de reden dat het op sommige momenten erg spannend is. Maar wat nog opvallender is, is het juist weglaten van muziek. Bij de Trekking, waar de deelnemers gekozen worden, is op een bepaald moment gekozen om een complete stilte te laten vallen. Het weglaten van muziek zorgt voor een ijzige stilte, wat enorm goed uitpakt.

The Hunger Games is één van de films van dit jaar waar veel mensen op zitten te wachten. Het mag met recht een echte blockbuster genoemd worden. Er is goede actie, er zitten grappige scènes in, de personages zijn interessant en het verveelt eigenlijk geen moment. Dat het einde misschien iets te voorspelbaar is neem je voor lief. Het smachten naar Catching Fire kan beginnen.