Men in Black III

In Men in Black III krijgen agent J (Will Smith) en agent K (Tommy Lee Jones) wederom de kans om de aarde van kwaadaardige aliens te redden. Hiervoor moet agent J veertig jaar terug in de tijd reizen naar 1969, de dag van de eerste maanlanding, om zijn partner agent K van de dood te redden. Boris, 'het beest', is in het heden namelijk ontsnapt uit zijn zwaar bewaakte cel op de maan en naar het verleden gereisd om te voorkomen dat agent K hem kan arresteren. Agent J maakt in 1969 kennis met een veertig jaar jongere agent K (Josh Brolin).

Poster

Tien jaar hebben we er op moeten wachten, maar eindelijk is hij er dan: Men in Black III, ofwel MIB3. Regisseur Barry Sonnenfeld achtte met de huidige 3D-technologie de tijd rijp voor een waardig vervolg van de Men in Black-reeks. Een waardige opvolger is het zeker geworden. Het schitterende zwarte hoofdkantoor van the Men in Black wat we al kenden uit de eerdere delen komt nog groter en uitgebreider in beeld en contrasteert prachtig met het kleurrijke decor van de jaren 60 scènes, deze contrasten komen in kostumering ook terug. Deze vormgevingskeuzes versterken het vervreemdende effect tussen de agenten en 'naïeve burgers' en juist de jaren 60 zijn hiervoor uitermate geschikt.

Het is goed dat Barry Sonnenveld dit derde deel van de reeks heeft uitgebracht in 3D, want hoewel dat voor veel films niet opgaat voegt 3D in MIB3 wel degelijk iets toe. In de film spelen een aantal scènes op grote hoogte af, en het is precies in die scènes waarin de toegevoegde waarde van 3D om de hoek komt kijken; op die momenten zit je op het puntje van je stoel en met het zweet in je handen. Strakke vormgeving, 'zwarte' humor en volop originele aliens maken de film tot een genot om te kijken.

Will Smith en Tommy Lee Jones doen hetzelfde kunstje weer, maar wel weer net zo krachtig en komisch als in de vorige delen. Josh Brolin is daar nu bijgezet als een jongere versie van K, en dat doet hij bijzonder knap en overtuigend, met dezelfde droogkomische blikken als Tommy Lee Jones. Alleen het personage Griffin (Michael Stuhlbarg) komt niet helemaal uit de verf en blijft een vreemde eend in de bijt, terwijl hij ook moet ontroeren. Deze film wordt ook gedraaid in IMAX-bioscopen, wat sowieso altijd een verrijking van een film is, maar waarom daar het volume altijd zo gehoorbeschadigend hard moet blijft een raadsel. De filmreeks waarvan het eerste deel de kick-off van Will Smiths filmcarrière was zou zo maar nog eens een vervolg kunnen krijgen en als dat van deze goede kwaliteit blijft is dat helemaal niet erg.