Pitch Perfect

Door het succes van de hit Tv-serie Glee zijn zanggroepjes, de zogenaamde Glee clubs ongekend populair op Amerikaanse scholen, zo ook natuurlijk de films die daarover gaan. Pitch Perfect is zo'n film die vooral tienermeiden naar de bioscoop zal lokken, wat over het algemeen ook het Glee-publiek is. Het grote verschil tussen Glee en Pitch Perfect is dat de laatste ingezet wordt als komedie.

Filmposter
Pitch Perfect

Beca begint als eerstejaars aan een universiteit waar ze helemaal geen zin in heeft, eigenlijk wil ze DJ worden en een carrière opzetten in Los Angeles. Haar vader die leraar is op diezelfde universiteit belooft haar te steunen in haar carrière als ze ten minste 1 jaar de universiteit volgt, inclusief buitenschoolse activiteiten. Hij hoopt dat ze op die manier wat vrienden maakt. Een van de leden van de Bellas, een dames a-ccapellagroep op de school, overtuigt haar om lid te worden van dat koor en mee te dingen in diverse zangwedstrijden.

Het verhaal is zo oud als de weg naar Rome, underdog komt bij groepje, moet haar plekje veroveren, groepje komt uiteindelijk als winnaar uit de strijd en ondertussen wordt ze ook nog verliefd op een jongen uit een rivaliserend groepje, het lelijke eendje wordt een zwaan. Pitch Perfect is in zoverre anders, omdat er voor het merendeel underdogs bij de zanggroepjes zitten, underdogs zijn hip, hierin heeft Glee ook weer een belangrijke rol gespeeld. In de film wordt er geregeld verwezen naar The Breakfast Club, een underdogfilm pur sang, een film met een klassiekerstatus die Pitch Perfect waarschijnlijk nooit zal bereiken. De film is daarvoor te weinig origineel en het gebruik van de vele platte grappen haalt het niveau van de film enorm omlaag.  Dat is jammer, want er zitten wel origineel grappige teksten in de film, waar heb je het kotsen dan nog voor nodig? Is het zo dat als je je richt op een tienerpubliek je met platte humor om de hoek moet komen kijken? Worden subtiele grappen niet meer gewaardeerd door deze doelgroep?

scenefoto
Pitch Perfect

De zang in de film klinkt erg gesynchroniseerd, daar waar bij Glee de auto tune nadrukkelijk hoorbaar is, hebben ze dat bij deze film behoorlijk weten te verbergen, met de huidige computertechnieken kan iedereen zingen. Daar komt dan ook nog bij dat de lol van het scherm spat, de spelers hebben zichtbaar veel plezier gehad in het maken van deze film en in het zingen. Dat zorgt ervoor dat, hoewel het verhaal flinterdun is, het een vermakelijke film geworden is, zeker voor de doelgroep waar hij voor gemaakt is.