Delivery Man

Het zal je maar gebeuren dat je, als vrijgevig spermadonor, per ongeluk vader wordt van honderden kinderen. Biologisch vader natuurlijk; je moet niet ineens een vijfhonderdkamerwoning gaan zoeken. Dat zou overdreven zijn.

In Delivery Man speelt Vince Vaughn David Wozniak, een man die in de jaren 90, om een beetje extra geld te verdienen, flink aan de slag is gegaan bij de spermabank. Bijna 700 keer doneerde hij zijn kwakje en ving daarvoor vele duizenden euro's. Door een administratieve fout van de kliniek leidden zijn samples echter tot maar liefst 533 kinderen, en 142 daarvan willen, zo is de aanleiding voor de film, weten wie hun vader is.

Delivery Man: Vince Vaughn

Het klinkt als een mooi overdreven gegeven, om te bedenken dat iemand via spermadonaties ruim 500 kinderen heeft. Toch is het niet heel extreem; schrijvers Martin Petit en Ken Scott, makers van het Frans-Canadese origineel Starbuck, wilden oorspronkelijk gaan voor een aantal van 150 toen ze ontdekten dat er in de echte wereld een man was die ruim 400 kinderen had voortgebracht.

Wozniak, iemand met een eenvoudige chauffeursbaan en een enorme berg schulden, reageert initieel met lichte paniek op het nieuws dat hem door de advocaat van de kliniek wordt gebracht, maar wordt uiteindelijk toch nieuwsgierig naar wie zijn kinderen zijn. Met de persoonlijke profielen van zijn kroost in de hand, bezoekt hij een aantal van hen anoniem om te zien wie ze zijn. Al snel krijgt hij het idee om een soort beschermengel voor ze te zijn: hij denkt het vaderschap niet in zich te hebben, maar een handje helpen, zo links en rechts, moet best kunnen.

Uiteindelijk leidt het toenemende contact met zijn kinderen tot een gevoelige situatie: zijn vriendin (Cobie Smulders) is zwanger en weet niet dat hij 'Starbuck' is; de spermadonor met 533 kinderen waar de media over schrijven. En zijn kinderen spannen een rechtszaak aan tegen de kliniek om de geheimhouding te kunnen breken, zodat ze kunnen ontdekken wie hij is. Maar tegelijk vindt hij het contact met de jongvolwassenen leuk, terwijl hij zich eigenlijk, juridisch gezien, ver van hen verwijderd moet houden.

Delivery Man vindt in dit knooppunt van situaties een verhaal over iemand die ontdekt dat hij veel beter geschikt is een vaderfiguur te zijn dan hijzelf, als één van enkele zonen in een familiebedrijf, dacht te kunnen zijn. Wat begint als een licht komische uitgangssituatie, leidt tot een verhaal waarin een diversiteit aan persoonlijkheden elkaar leert kennen, die zich met elkaar verbinden en elkaar verrijken.

Delivery Man: Vince Vaughn en Chris Pratt

Het maakt van een film die begint als comedy een fijne feelgoodfilm, mede door de prettige vertolking van Vaughn, die met zijn bijna twee meter lengte mooi afsteekt tegen de jongere castleden. Als eenvoudige everyman wint hij zonder moeite het vertrouwen van de Starbuck-kids, en dat vooral omdat zijn uitstraling louter goede bedoelingen overbrengt. Wozniaks beste vriend Brett wordt gespeeld door Chris Pratt, die als Wozniaks geweten en advocaat zijn zaak begeleidt. Pratt geeft een komische aanvulling op Vaughn als de vader van 'slechts' vier kinderen die daar zelf al genoeg moeite mee heeft.

Delivery Man weet een mooi evenwicht te vinden tussen de comedy waar de film mee opent en het complexe snijvlak van een rechtszaak, een financiële schuld en het vijfhonderdvoudig vaderschap dat erop volgt. De premisse is origineel en de film weet daar de potentie voldoende uit te halen. De band die Wozniak met zijn nageslacht opbouwt is uiteindelijk hartverwarmend en dat maakt van de film een positieve lichte comedy.