Anchorman 2: The Legend Continues

"Boy, that escalated quickly." De gevleugelde uitspraak van nieuwslezer Ron Burgundy nadat hij en zijn nieuwsteam ternauwernood een soort middeleeuwse veldslag overleefden is inmiddels ingeburgerd in zowel internet- als populaire cultuur. De eerste Anchorman mag ondertussen een klassieker genoemd worden, een eindeloze bron van quotes en een mijlpaal in de carrière van zowel hoofdrolspeler Will Ferrell als regisseur Adam McKay. Nu - tien jaar na dato - is er dan eindelijk een vervolg gekomen. Is dit tweede deel wederom een klassiek stukje cinema of hebben we met uitmelkerij te maken?

Will Ferrell; wie kent hem niet? De beste manier om deze acteur te omschrijven is "love it or hate it", want iets ertussenin schijnt niet mogelijk te zijn. Hij is onbeschoft, luidruchtig, absurd en in het bezit van een scala aan gekke gezichten, je zou hem misschien kunnen zien als een moderne Jim Carrey. Persoonlijk waardeer ik zijn - stompzinnige - humor en bijbehorende films wel en heb dan ook met volle teugen genoten van de eerste Anchorman. Deze film draaide om Ferrell in de rol van snordragende macho-nieuwslezer Ron Burgundy, die het samen met zijn nieuwsteam opnam tegen andere nieuwsteams, zijn zender én de eerste vrouwelijke nieuwslezeres ooit, vertolkt door Christina Applegate. De film blonk uit in seksisme, grove grappen, hier en daar een absurd tintje en een smakelijke 70's-vormgeving.

Wie naar dit tweede deel kijkt in de hoop iets nieuws te zien komt bedrogen uit, aangezien men vooral op safe lijkt te spelen door meer van hetzelfde te bieden. Maar dat geeft niet, want de voorganger was een klassieker, toch?

Aanvankelijk lijkt er ook weinig mis met dit vervolg. Ron Burgundy wordt verstoten door zijn zender, zijn vrouw en eigenlijk de hele wereld en besluit - na een lucratief aanbod - zijn oude nieuwsteam weer bij elkaar te zoeken. Iedereen is weer van de partij: pornosnor Brian Fantana, de aanhankelijke sportverslaggever Champ Kind en de mentaal instabiele weerman Brick Tamland geven acte de présence. Samen gaan ze bij een - hoe origineel - nieuwe zender werken, waar al gauw een rivaliteit ontstaat tussen Rons team en een irritante hotshot genaamd Jack Lime. Juist, een beetje zoals in het vorige deel.

anchorman 2 2

We krijgen te zien hoe Ron Burgundy eigenhandig sensatienieuws uitvindt en opnieuw de ster wordt van zijn zender, terwijl Jack Lime tijdens talloze aanvaringen vernederd wordt. Verder is dit keer een extra grote rol weggelegd voor Brick, de gestoorde weerman die zich in het eerste deel bediende van uitspraken als "I love lamp". Het probleem is dat Brick ditmaal een erg groot deel van de film in beslag neemt, wat vooral neerkomt op scenes waarin heel hard wordt geschreeuwd, eigenlijk helemaal niet zo grappig. Ook krijgt hij een love interest in de vorm van een muurbloemachtige medewerkster, met een aantal leukere - en enorm random - scènes tot gevolg.

Over randomheid gesproken: een van de dingen die eigenlijk altijd opvallen bij films geregisseerd door McKay is dat ze op een gegeven moment lijken te verzanden in totaal random absurditeiten. Een film als The Other Guys werd hiermee om zeep geholpen en ook deze tweede Anchorman lijkt af en toe vast te lopen in scènes die geen enkele functie lijken te dienen anders dan de film langer maken. Dit maakt de film bij vlagen vrij vermoeiend, met als absoluut dieptepunt een stuk waarbij Burgundy blind is geworden en als een kluizenaar in een vuurtoren woont. Zonde.

anchorman 2 1

De film zit vol verwijzingen naar de voorganger en behalve de plot die vrijwel een-op-een gekopieerd lijkt te zijn, zijn zelfs een paar grappen overgenomen. Sommige verwijzingen zijn leuk, andere komen vrij geforceerd over en lijken wederom vooral bedoeld om de film langer te maken. Deze gemakzucht, gecombineerd met de overkill aan Brick, zorgt ervoor dat deze film een beetje in een zwart gat genaamd 'leuk geprobeerd' valt.

Dus, wat blijft er over? Een vrij matige herhalingsoefening die op enkele momenten écht grappig is maar de plank een minuut later weer keihard misslaat. Feit is dat je een komedie op allerlei zaken kunt beoordelen maar de doorslaggevende factor blijft toch: kon ik erom lachen? In dat opzicht slaagt Anchorman 2 ternauwernood. Er zitten een paar heel leuke grappen in en enkele van de (talloze) cameo's pakken goed uit, maar het gemakzuchtige kopieerwerk en - sorry aan alle fans - het uitmelken van het Brick-personage zorgen ervoor dat deze film niet met goed fatsoen aangeraden kan worden. De eindscore krijgt een half puntje extra omdat Will Ferrell nog altijd grappig is, maar kijk hiernaar op eigen risico.