Divergent

Sinds de succesvolle boekverfilmingen van Harry Potter en Twilight zijn er talloze andere pogingen gemaakt om in het gat te springen dat beide tienerseries achter hebben gelaten. Percy Jackson, The Host en The Mortal Instruments: City of Bones waren allemaal geen groot succes en werden door critici niet heel goed ontvangen. Het volgende slachtoffer: de verfilming van het eerste boek Divergent uit de trilogie.

In de wereld uit de film is een dystopisch Chicago verdeeld in vijf facties: oprechtheid, onverschrokkenheid, eruditie, vriendschap en zelfverloochening. (Waarom de stad verdeeld is, wordt niet uitgelegd.) Tieners moeten in hun puberteit kiezen waar ze bij willen horen en die keuze is definitief. Beatrice (Shailene Woodley) kiest, ondanks haar testuitslagen, voor een andere factie en krijgt te maken met een heftige ontgroening.

Om de titel meteen te verklaren, 'divergent' zijn de mensen die tijdens het maken van de test niet een duidelijke factie als uitslag krijgen. Ze zijn vrij zeldzaam en hebben een eigen wil, waardoor de bevolking ze als bedreigend ziet. Beatrice is 'divergent', maar dat is gedurende een groot deel van de film niet bedreigend voor haar. In prachtige tests - dat moet gezegd worden - krijgen de tieners hun grootste angsten voorgeschoteld, maar alleen Beatrice (en andere 'divergents') kan deze overwinnen door out-of-the-box te denken.

Ondanks dat de film de titel 'divergent' draagt, gaat het er nauwelijks over. De spanning is voor een te lange tijd ver te zoeken en het kan gerust saai genoemd worden. Typische tienerdialogen met onbegrijpelijke gebeurtenissen. Een potje 'Capture the Flag' halverwege is dan ook zeer welkom in een verder matig verhaal.

En dat is ontzettend jammer. De omgevingen zien er mooi uit en het apocalyptische Chicago is oogstrelend. Ook de soundtrack door 'onze' Junkie XL met hulp van gigant Hans Zimmer zit prima in elkaar, maar is meestal spannender dan de daadwerkelijke beelden.

Gelukkig is de hoofdrolspeelster Shailene Woodley een verfrissende actrice en is zij iemand om in de gaten te houden. Eveneens opkomend talent Miles Teller (waar Woodley mee samen speelde in The Spectacular Now) valt dan vooral tegen. Zijn arrogante personage wekt irritatie op en past totaal niet bij een prima acteur als Teller.

Divergent is een typische tienerflick die waarschijnlijk een groot succes zal zijn onder de doelgroep en waarvan een vervolg vrijwel zeker is. Maar de clichématige dialogen, een onvermijdelijke liefdesverhaallijn (zucht) en het gebrek aan goede actie doen de film de das om. De bijna tweeënhalf uur durende film is veel en veel te lang en de drang om halverwege te vertrekken is groot.