Paranormal Activity: the marked ones
Weet je, eigenlijk zijn found-footage films wel te vergelijken met 3D-films. Ze leunen op een gimmick om de kijker het gevoel te geven meer betrokken te zijn bij de gebeurtenissen, lopen het risico dat de gimmick de film overheerst en van beide varianten is maar een handvol producties te noemen waarbij het écht toegevoegde waarde heeft. Paranormal Activity: The Marked Ones bevindt zich helaas niet in die handvol.
Paranormal Activity: The Marked Ones (laten we dat maar meteen even afkorten: PATMO) moet gezien worden als een spin-off van de Paranormal Activity films, die met elke iteratie in kwaliteit afnamen. Ditmaal wordt het verhaal verplaatst van de overwegend blanke suburbs naar een Latijns-Amerikaanse achterstandswijk. Jesse Arista (Andre Jacobs) heeft net zijn high school diploma gehaald en koopt een camera bij een pandjeshuis. Daarmee filmen hij en zijn vrienden Hector (Jorge Diaz) en Marisol (Gabriëlle Walsh) hun dagelijks leven en hun vreemde onderbuurvrouw ‘crazy’ Ana, over wie gezegd wordt dat ze een heks is. Nadat Ana vermoord is door Oscar, een klasgenoot van Jesse, gaan de vrienden rondneuzen in het appartement van Ana. Daar vinden ze onder andere een altaar met foto’s van Jesse en Oscar. Al snel verandert het gedrag van Jesse. Hij ontwikkelt vreemde krachten en wordt steeds agressiever.
Zoals gezegd is het gebruik van handheld camera’s een truc om je als kijker het gevoel te geven dat je er daadwerkelijk bij bent geweest, of dat het zomaar echt gebeurd zou kunnen zijn. Wanneer dit goed uit de verf komt (The Blair Witch Project is wat mij betreft nog steeds de maatstaf) voegt het een extra dimensie toe aan het verhaal en gaan je nekharen overeind staan van de spanning. In het ergste geval wordt het vooral een rommeltje en leidt het alleen maar af van het verhaal. PATMO bevindt zich ergens in het midden van dit spectrum. De film bevat echt wel spannende momenten die door het gebruik van de cameratechniek extra eng worden. Maar even zo vaak zit dit de film alleen maar in de weg. Het probleem dat de meeste van deze films hebben is dat je als kijken constant denkt: serieus? Je blijft filmen? Als je het ding eens weggooit en vecht voor je leven? PATMO weet dit aspect niet te omzeilen (zoals bijvoorbeeld Chronicle dat wel deed) en het ondermijnt voornamelijk in de climax de spanning.
Sowieso heeft de film veel tijd nodig om qua verhaal terzake te komen. Hierdoor merkte ik dat ik gaandeweg mijn interesse al verloren was. Ik heb het idee dat met een strakker script het verhaal beter uit de verf had gekomen. Het verhaal is namelijk niet slecht, al is het ook niet opzienbarend. Hetzelfde kan gezegd worden van het acteerwerk; prima voor het genre maar niets bijzonders. De chemie tussen de vrienden is prima en dat helpt vooral in het eerste deel van de film wel wat. Voor de fans van de Paranormal Activity films zijn hier en daar wat cameo’s te bespeuren van acteurs uit de voorgaande delen, maar verder staat PATMO op zichzelf.
De blu-raydisk biedt een theatrical en een extended cut, maar veel verschil in kijkervaring bieden beide versies niet. Verdere extra’s bestaan alleen uit verwijderde scenes die inderdaad weinig toevoegen aan de film. Al met al is Paranormal Activity: The Marked Ones een weinig opzienbarende horrorfilm, al is het zeker niet het slechtste deel van de reeks. Er zijn wat spannende scènes en enkele schrikmomenten, maar niet genoeg om de film te redden. En wat mij betreft heeft de hype met found footage, net als 3D, inmiddels al veel te lang geduurd.
