Walk of Shame
De 'walk of shame' is de reis huiswaarts op de ochtend na een avondje uit dat, ehm, bij iemand anders thuis is geëindigd. Je draagt nog dezelfde kleren als de vorige avond en je ziet er niet meer op z'n meest fris uit. Wat echter opvalt aan Elizabeth Banks, is dat ze er, gedurende haar Walk of Shame, nog behoorlijk fris uitziet. Maar ja, in Hollywood gelden andere regels, natuurlijk.
Meghan Miles (Banks) is een nieuwslezer bij een lokaal tv-station in Los Angeles. Ze is de braafheid zelve: altijd netjes, vriendelijk en beschaafd. Maar als op één dag haar verloofde haar verlaat én ze de baan van haar leven - nieuwslezer worden bij een nationale zender - misloopt, zit het niet bepaald mee. Ze wil met een bak ijs op de bank blijven hangen, maar haar vriendinnen nemen haar mee een avondje uit om de zorgen te vergeten. Gekleed in een sexy jurkje feest ze erop los, tot ze een leuke gast (James Marsden) ontmoet en met hem naar zijn huis gaat.
Wanneer Meghan de volgende ochtend haar voicemail beluistert, ontdekt ze dat ze alsnog een kans heeft op haar droombaan: vertegenwoordigers van de nationale zender komen naar haar lokale uitzending kijken. Maar ze is in een onbekend deel van de stad en oh, shit, daar wordt net haar auto, met al haar spullen erin, weggesleept. Gekleed in het jurkje van de vorige avond begint ze aan een wandeltocht door de stad.
Het spreekt voor zich dat deze wandeltocht Meghan langs een aantal interessante, of op z'n minst grappige situaties brengt. Wat minder voor zich spreekt, in een landschap van comedy's dat vaker draait om het opzoeken van extremen dan om het observeren van personen, is dat deze situaties voornamelijk gedreven worden door de personages. En toch is dat het geval. Met Elizabeth Banks als middenpunt weet de ondersteunende cast een leuk ensemble te creëren en valt het op dat de meeste lachmomenten voortkomen uit de personages, in plaats van uit gekke handelingen. Meghan maakt een nogal lange tocht door de stad - ze begint als het nog donker is en het wordt op een gegeven moment toch echt middag - maar het is er wel eentje met leuke momenten. Een subplot waarbij een tweetal agenten haar, dankzij haar (on)gepaste kledij, voor dame van lichte zeden aanziet, zorgt voor een element van spanning en een bezoekje aan een crackhuis wordt een opvallend vriendelijke situatie.
Walk of Shame is, naast voldoende grappig, eigenlijk gewoon heel leuk. De opzet is eenvoudig, de uitvoering origineel. Banks draagt de film moeiteloos en doet het allemaal terwijl ze gekleed is in een dun, opvallend geel jurkje, dat de verwarring van eerder genoemde agenten prima verklaart. Alleen aan het einde lijkt de ontwikkeling van haar personage meer op het breken van karakter en voelt het dus ongeloofwaardig aan, maar op dat moment heeft schrijver en regisseur Steven Brill z'n werk al gedaan, en dat is een verfrissend originele comedy neerzetten.
