The Legend of Hercules

Er is zo veel te zeggen over deze film, dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen. Bij het slechte script? Het irritante camerawerk? Het niet echt overtuigende acteerwerk? Tsja, er kan heel veel over deze film gezegd worden, maar erg positief is het niet.

The Legend of Hercules
The Legend of Hercules

Hercules ken je vast en zeker: de sterke en slimme halfgod uit de Griekse mythologie, die beroemd werd door de twaalf werken die hij succesvol uitvoerde in opdracht van koning Eurystheus. Of misschien ken je hem van de Disneyfilm uit 1997, de gespierde animatieheld met dat rode haarbandje dat zijn weelderige krullen uit zijn hoekige gezicht moet houden. Maar nu kennen we Hercules ook van The Legend of Hercules. En of dat eer doet aan de halfgod, valt te betwisten.

De hoofdrol wordt vertolkt door Kellan Lutz, de man die bekend werd als grote broer van Edward Cullen in de Twilight Saga. Van glinsterende bloedzuiger naar gespierde Griek op sandalen, het is nogal wat. Laten we het niet erg overtuigende acteerwerk daar dan maar op afschuiven. Toegegeven: Lutz is zeker niet verkeerd om naar te kijken. Hij heeft een knappe kop, een ondeugende lach en een lijf om u tegen te zeggen. Maar uiterlijk vertoon kan helaas niet alles goedmaken. Daarbij ziet hij er met zijn blonde, korte koppie niet echt uit als een Griek, wat Hercules niet veel geloofwaardiger maakt.    

The Legend of Hercules 1
Kellan Lutz speelt de halfgod Hercules

Hercules heeft, zoals elke held, last van wat familiedrama. Zijn moeder Alcmene (Roxanne McKee) aanbidt hem, zijn oudere broer Iphicles (Liam Garrigan) veracht hem en koning Amphitryon (Scott Adkins), de man die door moet gaan voor zijn vader, vertrouwt hem niet. Niet echt een stabiele thuissituatie. Hercules’ echte vader is natuurlijk Zeus, die in deze film met de zegen van zijn vrouw Hera op bezoek ging bij koningin Alcmene, in de vorm van een fel licht en een huilende wind. Al brengt koningin Alcmene het iets anders aan haar man: “Zeus plantte zijn zaad in me om een zoon te verwekken die jouw tirannie zal stoppen.” Ouch.

Natuurlijk is er nog het gebruikelijke liefdesdrama voor Herc. Man wil vrouw, vrouw wil man, maar wordt uitgehuwelijkt aan zijn broer, man wordt gegijzeld en moet vechten in arena’s. Dat doet hij: alles om zijn grote liefde terug te krijgen. Die vechtscènes zijn eerder storend dan spannend. De hakketakkerige shots zijn niet echt fijn om naar te kijken en het gebruik van slow motion is gewoonweg irritant. Vechten in slow motion is leuk hoor, maar niet als de held zijn hand nog niet eens kan optillen zonder dat het vertraagd moet. Daarbij doet die vertraging Lutz, die met zijn kop de film toch eigenlijk moet redden, niet veel goeds. Het is goed om als gladiator spreekwoordelijk je tanden te laten zien, maar door de slow motion lijkt Lutz meer op Bugs Bunny dan Hercules.

The Legend of Hercules 2
Hercules en zijn grote liefde prinses Hebe (Gaia Weiss)

Oké, The Legend of Hercules is een beetje bespottelijk, maar eerlijk is eerlijk, dat zijn de Thor-films ook. Daarbij krijg je wat wordt beloofd: übergespierde, schaars geklede mannen in sandalen die anderhalf uur lang voornamelijk vechten, schreeuwen en moorden. Als je daar genoegen mee neemt – en knappe, gespierde mannen voor jou het belangrijkste zijn in een film – dan geniet je vast van The Legend of Hercules. Heb je iets hogere standaarden, gooi dan liever Spartacus of Gladiator nog eens in de dvd-speler. The Legend of Hercules is gewoonweg niet goed genoeg om toe te mogen treden tot het pantheon van waardige zwaard-en-sandalen-films. De voornaamste reden hiervoor is het script dat een sterke rode draad mist. En zelfs de machtige Hercules kan niet op tegen een slecht script.