Sin City: A Dame to Kill For

Frank Millers comics doen het goed in de bioscoop. Van zijn eigen comics waren 300 en Sin City al eerder in de bios te zien en zijn interpretatie van Batman is een grote invloed geweest op zowel de inmiddels afgeronde Dark Knight-trilogie, als op het nog te verschijnen Batman v Superman. Dit jaar valt dat extra op, met de nieuwe Batman in ontwikkeling en vervolgfilms van de twee eerder genoemde films beiden in bioscopen te zien.

Van zijn titels is natuurlijk Sin City de meest opvallende: Robert Rodriguez maakte samen met Miller in 2005 een verfilming die niet zomaar de personages en verhalen naar het grote doek bracht, maar ook daadwerkelijk de stijl en sfeer uit de comics wist over te brengen. Het maakte van Sin City een uniek stukje film: de neo-noir, getoond in hoog gecontrasteerd, gestileerd zwart-wit is volgens sommigen een gimmick, volgens anderen kunst.

Sin City: A Dame to Kill For: Mickey Rourke

Na het succes van Sin City was een vervolg natuurlijk onvermijdelijk; niet alleen is dat nu eenmaal hoe Hollywood werkt, ook hebben de comics nog voldoende verhalen om een aantal films voort te brengen. Rodriguez en Miller, nu bekend met het eindresultaat, konden bovendien hun ervaringen van de eerste film gebruiken in het maken van de tweede.

Sin City: A Dame to Kill For is een vervolg, maar de verhalen zijn dat, chronologisch gezien, niet altijd. Net als zijn voorganger heeft deze film vier verhalen, die zich door elkaar heen afspelen. Slechts één ervan zet een verhaallijn uit het eerdere deel voort; de rest laat meer zien van de personages die al bij het publiek bekend zijn, maar dan op een eerder punt in hun leven. De mix tussen de verhalen is vergelijkbaar met de eerste Sin City; er zijn langere en kortere verhalen, en ze worden niet allemaal aan één stuk doorverteld.

Een verbindende factor deze keer is Marv, die aan zijn einde kwam in The Hard Goodbye, maar hier nog springlevend is. Hij is in elk verhaal aanwezig, zij het als hoofdpersoon, ergens aan de zijlijn of in een relevante bijrol. Veelal is hij een vechtersbaas: is het niet om een ander bij te staan, dan komt hij wel voor zichzelf op. Het is voor Mickey Rourke een goede gelegenheid om meer te laten zien van zijn Marv, en dat gaat hem prima af. Marv brengt zowel de humor als het duistere hart van de stad naar voren.

Andere terugkerende figuren zijn, onder andere, Nancy Callahan, die in de vorm van Jessica Alba nog steeds heupwiegend het clientèle van Kadie's bar vermaakt en Dwight McCarthy, die nu wordt gespeeld door Josh Brolin in plaats van Clive Owen. Zij krijgen opnieuw hun eigen verhalen, aangevuld met een voor de film geschreven (en dus niet uit de comics afkomstig) verhaal over senator Roark en zijn bastaardzoon, gespeeld door Joseph Gordon-Levitt. Interessante cast-aanvullingen zijn er overigens genoeg: van een bijzonder korte rol van Christopher Lloyd tot een centrale rol voor Eva Green, die dit jaar twee uit twee weet te scoren in Frank Miller-comicverfilmingen. Ook Alba's verhaal is uniek voor de film; het toont hoe Nancy de duisternis van Basin City omarmde na de zelfmoord van Hartigan (Bruce Willis). Alba laat zien dat lieve kleine Nancy zo lief niet meer is: wanneer ze niet fantaseert over het vermoorden van de man die verantwoordelijk is voor Hartigans dood laat haar manier van dansen wel zien dat daar een doorleefder persoon op het podium staat.

Sin City: A Dame to Kill For: Eva Green en Josh Brolin

Sin City: A Dame to Kill For hergebruikt de formule van zijn voorganger dus, en dat is precies zoals het moet zijn. De stilistische zwart-wit getinte wereld van Basin City wordt wederom vormgegeven door de acteurs hun werk te laten doen in green screen en de meeste achtergronden digitaal in te vullen, deze keer met de toevoeging van 3D, wat soms een leuke aanvulling is. Opvallend is dat er hier, volgens de makers, meer gebruik gemaakt wordt van green screen en minder van fysieke sets, terwijl het eindresultaat soms de indruk wekt dat het andersom is. Die indruk is op momenten zo sterk dat het iets af lijkt te doen aan het abstracte dat zo mooi bijdroeg aan de sfeer in het vorige deel. Hoewel passend voorgezet in dit vervolg, voelt het visueel soms net iets te echt aan.

Dat wil niet zeggen dat de film, over de gehele lengte gezien, geen eer weet te doen aan het origineel. Ook hier zijn de hoge contrasten aanwezig en weten Rodriguez en Miller deze te gebruiken voor de visuele verrijking die Sin City zo het herkijken waard maakte. De stad is nog steeds grauw, duister en mystiek, met een gewelddadig hart. Er vloeit voldoende bloed, zowel in realistisch vuurrood als abstract spierwit, en koppen rollen net zo soepel als negen jaar geleden. Visueel is A Dame to Kill For een waardige opvolger die zich kan meten met Sin City.

De grote visuele overeenkomst met zijn voorganger roept onherroepelijk de vergelijkingsvraag op: is deze opvolger het kijken wel waard, als het gewoon meer van hetzelfde is? Een vraag die zich misschien het beste laat beantwoorden door te verwijzen naar de comics, die in diverse edities een verzameling aan verhalen hebben verteld. Voor de, tot nu toe, twee films is uit die comics interessant materiaal gepikt en is er links en rechts wat bijgeschreven, maar wat zowel de comics als de films doen is de wereld van Sin City vergroten en meer laten zien van de personages. Inhoudelijk heeft A Dame to Kill For niet veel meer te vertellen dan het eerste deel; het is de wens om meer te zien van deze wereld, en de personages die deze bevolken, die bepaalt hoeveel meerwaarde de film heeft.

Sin City: A Dame to Kill For: Jessica Alba

Wel is het zo dat er met het gebruik van meer digitale sets en de toevoeging van 3D duidelijk een poging is gedaan om van Dame meer te maken dan Sin City was. Of in ieder geval om het beter te doen. Dat is wellicht niet geheel geslaagd, en kijkend naar de verhalen zou het wel eens zo kunnen zijn dat het sterkste materiaal is opgebrand in de eerste verfilming. Vooral het titelverhaal, dat het grote middendeel van de film beslaat, lijkt te lang door te gaan. De lichte verveling die op dat moment is opgekomen slaat neer op de verhalen erna, waardoor de film als geheel langer aanvoelt dan het geval is.

Dat neemt echter niet weg dat A Dame to Kill For voor fans van Sin City een mooie toevoeging is. Het is een nieuwe kans om het visuele kunstje van Rodriguez en Miller te aanschouwen, nu in 3D en in andere omgevingen. Het is een nieuw kijkje in de duistere wereld van Sin City, een nieuw hoofdstuk voor de personages. Het geeft meer inzicht, gaat dieper op de wereld in door er simpelweg meer van te tonen. Maar al met al is de eerste Sin City toch wel de betere van de twee.