George A Romero Koning van de zombies

Als er één persoon is die de titel "Godfather of all zombies" verdient dan is dat George A. Romero.

De beginjaren

George Andrew Romero wordt geboren op 4 februari 1940 in New York. George brengt zijn kinderjaren door in de Bronx. Op zijn 14e verjaardag krijgt hij van zijn ouders een 8mm camera. Niet lang daarna wordt Romero gearresteerd omdat hij, voor een scène in zijn eerste filmpje Man From Meteor, een brandende pop van een dak gooit. 

Romero mag zijn opleiding afmaken op de Suffield Academie in Connecticut en belandt daarna op de Carnegie Mellon Universiteit in Pittsburgh, Pennsylvania. Daar doet hij een studie op het gebied van kunst, design en drama die hij in 1960 afrondt.

Gedurende de vroege jaren zestig houdt Romero zich voornamelijk bezig met het maken van commercials voor lokale tv stations in Pittsburgh. Zijn carrière als filmmaker begint pas als hij gaat werken voor de kinderserie Mister Rogers' Neighborhood, waar hij korte films voor regisseert. In één van deze afleveringen worden de keelamandelen van Mr. Rogers verwijdert en het is die scène die Romero doet besluiten om zich te gaan richten op het horrorgenre. Met een negental vrienden richt hij Image Ten Productions op en sprokkelt 10.000 dollar bij elkaar om een proefopname te gaan maken voor zijn eerste film. 

Samen met zijn vriend John Russo schrijft Romero zijn eerste script getiteld Monster Flick. In het verhaal draait het om tieneraliens die de aarde bezoeken om daar bevriend te raken met hun menselijke leeftijdsgenoten. Romero is echter niet tevreden en herschrijft het script onder de nieuwe titel Night of Anubis. In dit scenario draait het om een jonge man die van huis is weggelopen en bij toeval ontdekt dat aliens rottende lijken opgraven voor hun voeding. Romero is echter nog niet overtuigd van het verhaal en in de zomer van 1967 schrijft hij in 3 dagen een script wat de basis zou gaan vormen voor zijn latere Zombietrilogie.

Night of the Flesh Eaters

Romero's verhaal was voor een groot gedeelte geïnspireerd op Richard Matheson's I Am Legend (1954), het verhaal waarop ook films als The Last Man On Earth (1964), The Omega Man (1971) en I Am Legend (2007) zijn gebaseerd. Nadat de mannen van Image Ten Productions een proefopname hebben gemaakt ontdekken ze dat de meeste filmmaatschappijen nog niet klaar zijn voor de taboe doorbrekende beelden van Romero. Zowel Columbia als American International Pictures wijzen de film af, als de regisseur weigert het script aan te passen om er een typisch Hollywoodproduct van te maken, met een einde dat goed afloopt. Nadat de titel is veranderd in Night of the Living Dead is de film vanaf 1 oktober 1968 in de Amerikaanse bioscopen te zien.

Night of the Living Dead was in meerdere opzichten een baanbrekende film. In tegenstelling tot de eerder verschenen films met levende doden was Romero's debuutfilm ook een aanklacht tegen de 'koude oorlog' en het racisme wat in die dagen nog hoogtij vierde in de VS.

In Night of the Living Dead zijn zombies voor het eerst te zien als gereanimeerde vlees verscheurende kannibalen. In vroegere zombiefilms, zoals Victor Halperin's White Zombie (1932) en Jacques Tourneur's I Walked with a Zombie (1943) waren zombies slechts mensen onder invloed van een voodoo dokter. Trage logge wezens die al slaapwandelend door het beeld kwamen en weinig tot geen angst aanjoegen. 

Wat misschien wel het meest opviel aan de film was het feit dat de held van het verhaal een Afro-Amerikaanse man was. Een man die de strijd aanmoest met de ondoden en als dank werd doodgeschoten door een stel rednecks. Tot op dat moment waren kleurlingen meestal als 'bad guys' te zien in film en al zeker niet als hoofdrolspeler. Daarnaast vormde de film een richtlijn voor het genre. Zoals vampiers kunnen worden gedood door middel van een houten spies, zilver en zonlicht, zo kon een zombie alleen maar gestopt worden door middel van een kogel door de hersenen. Dat is sinds Night of the Living Dead niet meer veranderd.

Hoewel het woord zombie in de hele film niet één keer voorkomt was er met Night of the Living Dead een nieuw genre aangeboord: de zombiefilm. En zoals dat bij elk succesvol genre hoort, kwamen er ook al snel plannen voor het vervolg op Romero's debuutfilm. 

Night of the Living Dead

Nou ja snel? In het geval van Romero duurde het 10 jaar. Ondertussen maakte hij andere films met als uitschieters The Crazies (1973) en Martin (1977). Ondertussen waren andere regisseurs zoals Lucio Fulci, Mario Bava en Jesus Franco zich ook gaan richten op het zombie-genre en de bijbehorende splatter beelden van uiteengescheurde lichamen en dergelijke.

In 1974 wordt Romero door zijn vriend Mark Mason uitgenodigd voor een bezoekje aan het spiksplinternieuwe Monroeville winkelcentrum. Naast ongeveer 150 winkelbedrijven herbergde het winkelcentrum een aantal geheime locaties waar, indien er een 'koude oorlog' mocht uitbreken, voedsel en andere benodigdheden lagen opgeslagen voor 'het verzet'. Tijdens de wandeling door het winkelcentrum was het Romero opgevallen dat het winkelende publiek veel overeenkomsten had met zijn leger van zombies. Dit consumptiegedrag zou een grote inspiratiebron vormen voor Romero's volgende zombiefilm.

Gedurende de filmopnames van Martin in 1976 begint de regisseur met het schrijven van een script voor de opvolger van zijn spraakmakende film uit 1968. In het verhaal vluchten een zwangere vrouw en haar partner, opgejaagd door de levende doden, naar een winkelcentrum. Opgesloten in een labyrint van verborgen ruimtes en gangen, ontdekt het tweetal het bestaan van een paramilitaire groepering die op mensen jaagt om de zombies te voeren.

Dawn of the Living Dead

Eind 1976 komt Romero in contact met de Italiaanse regisseur Dario Argento. Romero's Martin was geflopt in de bioscoop en zodoende was er geen budget beschikbaar voor het nieuwe project van de regisseur. Op aanraden van Argento schrapt Romero een aantal gedeeltes uit zijn script zoals het oorspronkelijke plan waarin zombies worden getraind om als slaaf te fungeren en waarin ze dus ook gevoerd moeten worden. De zwangere vrouw wordt een zwangere TV producent die met haar vriendje, een verslaggever, op de vlucht slaat. Daarnaast wordt het stel uitgebreid met twee SWAT agenten. Argento, een bewonderaar van Romero, steekt $ 250.000 in het project en in november 1977 kunnen de opnames in Pennsylvania beginnen. Romero is een regisseur die graag improviseert. Gedurende de opnames komt hij bijvoorbeeld met het idee om een motorbende toe te voegen, die het winkelcentrum probeert over te nemen.

In 1978 beleeft Dawn Of The Dead zijn première of het festival van Cannes in een versie van 139 minuten. Voor de Europese markt wordt in september 1978 de versie van Dario Argento uitgebracht. In de Nederlandse bioscopen draait de film vanaf maart 1979 onder de titel Zombie: In De Greep van de Zombies. 

Op 10 april 1979 gaat Dawn Of The Dead in New York in première. Een week later draait de film in 400 Amerikaanse bioscopen. De film is een groot succes. Wereldwijd halen de zombies 55 miljoen dollar binnen en daarmee is Dawn Of The Dead één van de meest succesvolle onafhankelijke horrorfilms aller tijden.

Day of the Dead

Door het immense succes van Dawn of the Dead kreeg Romero de mogelijkheid om grotere producties te maken. Zo werkt hij in 1983 samen met Stephen King aan het succesvolle Creepshow. Het zou het begin zijn van een lange vriendschap tussen de twee horroriconen.

Dawn Of The Dead was ondertussen ook op video uitgebracht en wederom een hit. Romero heeft dan nog steeds het plan om een derde deel van zijn zombies cyclus te maken. Romero had grootse plannen voor zijn afsluiter van de Living Dead-trilogie, maar de studio dacht daar duidelijk anders over. Het budget werd gehalveerd naar 3,5 miljoen dollar. Day Of The Dead speelt vijf jaar na de gebeurtenissen uit Dawn Of The Dead. In de film, die vanaf juli 1985 in de Amerikaanse bioscopen te zien was, draait het om een groepje wetenschappers en soldaten die zichzelf in een ondergrondse raketinstallatie hebben verschanst. Het grootste gedeelte van de mensheid is, of dood, of loopt als levende dode rond, op zoek naar de laatste levenden om die te verorberen. Mede door de financiële strubbelingen komt het verhaal van Day Of The Dead niet helemaal goed uit de verf en het is dan ook de minst succesvolle film van de trilogie.

Day Of The Dead was eveneens de laatste film die Romero als zelfstandig regisseur maakte.