FOK!filmchicks: snik, snotter... jankfilms!
Soms heb je behoefte aan een echte jankfilm. Of dat nou is omdat je solo een potje ongegeneerd wilt snotteren, of omdat je wilt testen of je date een cry baby is: er zijn momenten dat een subtiel traantje niet genoeg is en bruut brullen precies is wat je nodig hebt.
De onderstaande films zijn wat ons betreft prima tranentrekkers. Sommigen staan zelfs garant voor snot all over the place, dus je bent gewaarschuwd. Zakdoeken paraat? Gordijnen dicht? Doe je waterproof mascara dan maar vast op en blokkeer de komende uren je sociale leven, want het is tijd om de sluizen open te zetten.
Wat: E.T.: The Extra-Terrestrial (1982)
Waarom: Omdat aandoenlijk. Omdat jeugdsentiment. Omdat oplichtend hartje in de couveuse en omdat opbloeiend dood plantje. Dáárom.
Voor wie: Aan degenen die E.T. nooit gezien hebben: shame on you. Degenen die E.T. vroeger als kind gezien hebben (en hem toen stiekem best eng vonden maar dat nu vast niet durven toegeven) zouden we graag adviseren: zet hem nog eens op en geniet nogmaals van een schattige jonge versie van Drew Barrymore en van E.T. die zo graag naar huis wil bellen. Whatsappen kon toen nog niet nee.
Snotgehalte: 
Maar zoals gezegd: jeugdsentiment. En dat moment met dat plantje blijft een *slik* moment...
Wat: Hachiko: A Dog's Story (2009)
Waarom: Eenvoudig maar prachtig verhaal, gebaseerd op een ware gebeurtenis uit Japan. Hond Hachiko ontmoet als pup zijn baas op het station, de plek waar Hachi zijn baas daarna ook elke dag opwacht wanneer deze uit zijn werk komt. Wanneer zijn baas onverwachts overlijdt en dus niet terug van zijn werk komt, gaat Hachiko uiteraard naar het station en wacht... en wacht... wacht eindeloos. Dit verhaal over ultieme trouw en eindeloze loyaliteit zal zelfs de meest stoere volwassen kerels naar de Fisherman's doen grijpen. Oh, en Richard Gere is méér dan te pruimen in deze film.
Bij het station waar het echte verhaal zich afspeelde staat nu een standbeeld. De neus van het beeld is al jaren versleten, omdat Hachiko symbool is geworden voor ultieme trouw en vele bewonderaars het beeld willen aanraken.
Voor wie: Hondenliefhebbers, kijkers die een waargebeurd verhaal met een mooie boodschap weten te waarderen, degenen die Richard Gere eens in een goede rol willen zien, hont-roepers.
Snotgehalte:
To the max. Gierende uithalen. Gegarandeerd. Waarschuw je buren maar vast.
Laat bovendien je kinderen niet meekijken, want ze gaan je haten.
Wat: P.S. I Love You (2007)
Waarom: Omdat het plot van de film misschien niet het orgineelste idee ooit is, maar de uitvoering ervan des te beter. P.S. I Love You vertelt het verhaal van Holly en Gerry, een jong echtpaar dat uit elkaar gerukt wordt wanneer Gerry overlijdt. Einde verhaal zou je denken, maar hier begint de film pas. Als kijker kom je te weten hoe Holly het eerste jaar na Gerry's dood door komt: dat doet ze met zijn hulp, want iedere maand verschijnt er een door Gerry geschreven brief op de deurmat.
Voor wie: Vooral voor hen van het vrouwelijke geslacht, al hebben onze redactrices deze film (nog, gna gna) niet op hun wederhelften uitgeprobeerd.
Snotgehalte:
Kijk je deze film voor het eerst, doe dat dan vooral in je eentje. Net wanneer je denkt dat je je tranen onder controle hebt komt er een scene waardoor de inhoud van je neus weer net zo hard door de kamer vliegt.
Wat: Grave of the Fireflies (1988)
Waarom: Hotaru no Haka (Grave of the Fireflies) volgt de jonge Seita en zijn zusje Setsuko, wier moeder bij een bombardement tijdens de Tweede Wereldoorlog in Japan overleden is en wier vader uitgezonden is door het leger. Broertje en zusje proberen de oorlog samen te overleven. Gedwongen volwassenheid en kinderlijke naïviteit, gaat dat samen?
Voor wie: Liefhebbers van animatiefilms met een dieper en serieuzer verhaal en dus meer dan alleen shiny happy hupsende fantasiefiguren.
Snotgehalte:
Wat: My Sister's Keeper (2009)
Waarom: Anna is door haar ouders verwekt om haar aan leukemie lijdende zusje van reserveonderdelen te voorzien. Orgaantje hier, litertje bloed daar... Alles wat zus maar nodig heeft. Wanneer de chirurgen voor de zoveelste keer klaar staan om een onderdeeltje uit haar lichaam te nemen voor zuslief, besluit Anna een advocaat in te schakelen om haar ouders aan te klagen.
Kortom: dodelijke ziektes, ongelukkige kinderen, ouders die worstelen met het willen redden van hun ene kind en hun andere kind daardoor zien lijden. Meer dan genoeg ingrediënten om te kunnen zeggen 'Laat die dikke ogen maar komen, want dit is allemaal héél erg erg'.
Voor wie: Cameron Diaz-lovers, jankballen (maar okee, dat geldt voor alle films), RTL 4 waargebeurde woensdagavondfilm liefhebbers.
Snotgehalte:
Eigenlijk zouden de gezusters Elle en Dakota Fanning de meisjes spelen. Tot Dakota hoorde dat ze voor de rol heur hoofd kaal moest scheren. Goh, je verwácht het niet he Dakota, bij zo'n onderwerp... Jankerd!
Wat: City of Angels (1998)
Waarom: We geven toe: dat Nicholas Cage erin meespeelt zal voor sommigen een reden zijn om niet aan deze film te beginnen. Wie er echter doorheen kan kijken wacht een ontroerende film met een bovennatuurlijk maar niet ongeloofwaardig verhaal. Het plot geven we niet weg, gewoon kijken.
Voor wie: Cry babies die niet afknappen op verhaallijnen die de realm of possibility overstijgen.
Snotgehalte:
Wat: The Champ (1979)
Waarom: Omdat de 30+ FOK!kers ons waarschijnlijk (en terecht) lynchen als deze snotterstory niet in dit overzicht met huilfilms voorbij zou komen.
Voor wie: De-iets-minder-piepjonge-lezers die nu 'Oh! Jaaaaa!' roepen.
Snotgehalte:
Wat: Dude, Where's My Car? (2000)
Waarom: Omdat 'ie om te janken zo slecht is.
Voor wie: Echt, wil je iemand dat aandoen?.
Derpgehalte: 
Tot slot:
Uiteraard komen er in dit overzicht niet alle ultieme jankfilms voorbij, het is slechts een greep. Bij Schindler's List valt ook onmogelijk NIET te huilen en zo zijn er nog veel meer. Aan jullie de vraag; bij welke films hielden jullie het niet droog en waarom? Heren, durven jullie ook??
