Wat gaan wij in 2013 zien?

Aan het begin van het jaar is het lijstje nog leeg. Het lijstje van films die zijn tegengevallen of dat andere lijstje, van films die je in de jaren hierna nog vaker zult gaan kijken. Terwijl we al langzaam bezig zijn geweest die lijstjes op te bouwen in de afgelopen maand met de films die in januari onze bioscopen hebben bereikt, kijken we nog heel even een stukje vooruit. Want we hebben nog elf maanden te gaan dit jaar, en er verschijnt heel wat moois. Waar kijken wij het meest naar uit dit jaar?

Redacteur vinnypassy is dit jaar te vinden in de arthouse-bioscoop.

Before Midnight
Before Midnight

Mijn verwachtingspatroon voor films uit 2013 is voornamelijk gebaseerd op eerdere ervaringen met regisseurs. De beste ervaring is ongetwijfeld die met Richard Linklater. Eerder maakte hij al het enorm lieflijke tweeluik Before Sunrise en Before Sunset: twee minder conventionele liefdesfilms die gedragen worden door de herkenbare dialogen en de chemie tussen acteurs Ethan Hawke en Julie Delpy. Na Sunset leek het verhaal afgerond, maar dit jaar gaat Linklater het toch weer proberen met Before Midnight.

Nadat ook Linklaters Waking Life genoeg stof tot nadenken bracht, heb ik met deze informatie al voldoende informatie om mijn verwachtingspatroon torenhoog te laten reiken, mede omdat dezelfde mensen meewerken aan deze derde liefdesfilm. De eerste reacties zijn alvast niets meer dan lovend en laten mij hopen dat het genre romcom opnieuw wordt herschreven door Linklater en zijn twee hoofdrolspelers.

Een andere regisseur waar ik idolaat van ben, is Terrence Malick. Zijn stijl valt onder de categorie ‘hate it or love it’, maar de poëtische schoonheid waarmee hij zijn films op het doek weet te schilderen waardeer ik onder de uitzonderlijke klasse. In zijn nieuwste film, To the Wonder, werkt hij samen met gerenommeerde namen als Ben Affleck, Olga Kurylenko en Javier Bardem. De eerste trailers met dromerige beelden en overpeinzende voice-over laten de gedachten afdwalen naar Malicks magnum opus, The Tree of Life: dat schept dus hoge verwachtingen.

Twee andere regisseurs die eerder mijn aandacht wisten te trekken zijn Baz Luhrmann en Derek Cianfrance. De eerste liet met Moulin Rouge! en Romeo+Juliet al zien over een uitbundige visualisering te beschikken, waardoor het verfilmen van The Great Gatsby hem op het lijf geschreven lijkt. De eerste trailers wijzen op een grootse, excentrieke en kleurrijke adaptatie van één van ‘s werelds bekendste verhalen.

Cianfrance is bekend van het sfeervolle en aangrijpende drama Blue Valentine. Hij gaat opnieuw de samenwerking aan met Ryan Gosling in The Place Beyond the Pines. Vanwege hun eerdere samenwerking en de eerste trailers, die weer een en al sfeer uitademen en duiden op een boeiend misdaaddrama, is ook hier weer mijn interesse gewekt.

Tot slot ben ik ook erg nieuwsgierig naar Only God Forgives, Nicolas Winding Refns opvolger van het succesvolle Drive. Talentvol regisseur Steve McQueen (Shame, Hunger) gaat opnieuw samenwerken met Michael Fassbender en zorgt alleen daarmee al voor verwachtingen voor zijn nieuwste film: Twelve Years a Slave. En dan zijn er nog de remakes en vervolgen: Japans’ bekendste exportproduct Oldboy nagemaakt door regisseur Spike Lee en Kick-Ass vindt zijn vervolg in 2013 met Kick-Ass 2.

Al bij al belooft het filmjaar 2013 dus nogal wat, denk ook maar eens aan de blockbusters Man of Steel, Oz: the Great and Powerful en Star Trek Into Darkness. Aan de regisseurs taak er ook echt iets van te maken.

Administrator Breuls gaat deze zomer geloven dat een man kan vliegen.

Man of Steel: Superman onder arrest
Man of Steel

Er is een aantal films waar ik naar uitkijk in 2013. Het zijn allemaal blockbusters valt me op, maar tegelijk verbaast me dat niet. De kleinere bijzondere films moet je namelijk ontdekken in de bioscoop. Daar kijk je niet naar uit; die verrassen je. Dus mijn voorpretfilms zijn de grotere films.

Natuurlijk ben ik, als comicfan, erg benieuwd naar de nieuwe Iron Man, Thor en Wolverine films, die allen in de loop van 2013 de bioscoop bereiken. Maar waar ik echt benieuwd naar ben is de terugkeer van Superman in de bioscoop in Man of Steel.

Er zijn twee superhelden die bovenaan m'n lijstje van favorieten staan: Batman en Superman. Batman omdat hij een figuur is waarover je hele diverse en hele goede verhalen kunt vertellen. Bewijs daarvan is te vinden in een aantal geweldige comics en qua films hoef ik je niets te vertellen. De andere, Superman, is een favoriet omdat hij naar mijn idee de grootste held is. Als figuur, als personage. Hij is iemand met superkrachten, wat natuurlijk al best tof is, maar ook gauw erg vervelend kan worden.

Nee, de kracht van Superman is, hoewel het anders lijkt, alles behalve fysiek. Hij is een goed mens. Okay, hij is geen mens, maar je snapt me wel. Hij zal altijd opkomen voor de zwakkeren, zal altijd het goede doen. Hij houdt zich aan zijn woord. Hij inspireert anderen goed te doen en op moeilijke momenten de juiste beslissing te nemen. Het is allemaal heel symbolisch, en ik zou daar graag iets van zien in Man of Steel. Als we even terugkijken naar Superman Returns, dan zie je dat Bryan Singer gewoon een soort van fanboy-film heeft gemaakt. Sloot heel erg aan op Richard Donners films, leunde heel erg op de Superman die we kennen van Christopher Reeve. Er miste wat vernieuwing in het personage, die we intussen in de comics wel gezien hebben.

Ik hoop ook op die vernieuwing: iets meer realisme, iets ruwer. Meer Clark Kent en minder Superman. Zoals in de tv-serie Smallville, maar dan zonder de tienertrekjes. Een Dark Knight-benadering zou te donker zijn, maar die kant mag het wel op gaan qua verhaal en personages. Qua visuals vertrouw ik op Zack Snyder, die Watchmen ook prachtig in beeld heeft gebracht. Aan Sucker Punch hebben we gezien dat hij maar beter zelf niet kan schrijven, maar zolang hij andermans films regisseert (en zich een beetje in kan houden met de slow motion) zit het wel goed. Man of Steel dus! In juni zit ik met veel anticipatie in de bioscoopzaal.

Naast Superman komt er links en rechts nog wel wat interessants. Zoals een nieuwe Die Hard. Is Willis nog steeds niet klaar? Zo goed was deel vier nou ook weer niet, mensen. Maar toch: Die Hard! Wat me ook erg leuk lijkt is de nieuwe Evil Dead. Geen echte remake van Raimi's film, maar helemaal losstaand is-ie ook niet. De tweede Kick-Ass film kan erg leuk worden; deel 1 is een prima geslaagde film over tieners die de superheld uithangen. Het vervolg op Sin City wekt mijn nieuwsgierigheid wel; ook hier was het eerste deel een klassieker, dus kom maar op. Er komen ook een paar leuke fantasy-films: Jack the Giant Slayer bijvoorbeeld. Die heette eerst Jack the Giant Killer, maar is hernoemd. Gaat over Jack en zijn beanstalk. En een prequel, jazeker, van The Wizard of Oz. De film heet Oz: The Great and Powerful en wordt gemaakt door Sam Raimi. James Franco speelt Oz, volgens mij een prima keus. Erg nieuwsgierig naar. En daar gaan we ook wat leuks mee doen in maart.

En natuurlijk is 3D helaas nog steeds niet dood. In 2013 komen er een aantal oude films opnieuw uit in 3D, zoals Top Gun, Finding Nemo, The Little Mermaid, Jurassic Park en Star Wars 2. Onnodig, die 3D, maar het stipt wel iets anders aan: het is leuk om filmklassiekers weer eens in de bioscoop te kunnen zien in plaats van op dvd. Dat zouden ze vaker moeten doen, en dan niet alleen voor 3D. Juist niet, zou ik willen zeggen.

Natuurlijk ben ik ook erg nieuwsgierig naar welke trailers me een nieuwe film doen ontdekken, welke films er pas bovenuit steken als ze al draaien en wat er voor kleine films langskomen. Het is bijna zonde dat kleinere films, die niet in de grote bioscoopketens draaien, zo weinig aandacht krijgen, want daar zit zo vaak veel leuks tussen. Adviesje van Breuls: pik er daar af en toe eentje van tussenuit in 2013 en ga die zien. Is de moeite waard.

Eindredacteur dekatophetspek gaat het jaar griezelend doorbrengen bij de horrorfilms.

World War Z
World War Z

2013 lijkt weer een goed jaar te gaan worden voor liefhebbers van horror. Naast de verplichte remakes van Hellraiser, Evil Dead en It zijn er gelukkig ook de nodige nieuwe films om naar uit te kijken. Alhoewel een remake van It alleen maar een verbetering kan opleveren ten opzichte van het origineel. Bij zowel Hellraiser als Evil Dead lijkt me het maken van een remake vrij nutteloos aangezien de originelen al episch waren en nog steeds zijn!

Eind februari verschijnt Hansel & Gretel: Witch Hunters in de Nederlandse bioscopen. De film is een soort van vervolg op het beroemde sprookje van Hans en Grietje. Nadat het tweetal op jonge leeftijd al een vakgenoot van Eucalypta over de kling hebben gejaagd hebben ze de smaak te pakken gekregen van het heksenjagen. Sterker nog, ze hebben er hun werk van gemaakt en trekken samen de hele wereld over om zoveel mogelijk hellevegen uit te roeien. Afgaande op de veelbelovende trailer kunnen we stellen dat dit een erg fijne bewerking van een sprookjesachtig verhaal gaat worden. Geregisseerd en geschreven door de Noor Tommy Wirkola, die eerder naam maakte met de eveneens imponerende nazizombiefilm Død snø!

Nog meer goed nieuws uit Noorwegen. André Øvredal, bekend van de cultfilm Trollhunter (Trolljegeren) is bezig met de verfilming van Julie Kenner's boek Carpe Demon: Adventures of a Demon-Hunting Soccer Mom. In het verhaal draait het om Kate Connor, een vrouw die ooit haar geld verdiende met het afmaken van demonen, vampieren en zombies en nu als chauffeur voor een lokale voetbalclub werkt. Als ze ontdekt dat Goramesh, één van de grote leiders van het demonenrijk, een bijeenkomst in haar stadje heeft georganiseerd gaat ze opnieuw de strijd met het kwaad aan. De vraag is echter of ze de boosaardige wezens kan stoppen zonder de politieke loopbaan van haar man te beschadigen.

4 juli is de datum die horrorliefhebbers niet mogen vergeten. Op die dag zal de langverwachte zombiefilm World War Z van Marc Forster eindelijk verschijnen. Brad Pitt is Gerry Lane, een medewerker van de V.N. die de hele wereld over moet reizen om een einde te maken aan een dreigende pandemie van vleesetende levende doden. Een heerlijk ouderwets aandoende zombiefilm in de stijl van de grootmeester en uitvinder van het genre George A. Romero. De film is gebaseerd op het boek World War Z: An Oral History of the Zombie War van Max Brooks en is een soort van vervolg op diens bestseller The Zombie Survival Guide uit 2003. Na de invasie van nichterige vampieren en ander vaag volk in de walgelijke reeks Twilight-films laat World War Z weer eens zien wat de bedoeling van horror is: schokkend, angstaanjagend, eng en vooral erg bloederig.